Bedelen

Toerist

Rome, audiëntie bij de Paus tegen betaling van € 35,-. Commercie en geloof versterken elkaar hier, de opbrengst is voor de één een slap handje en voor de ander jaarlijks een bak met geld.

Het leven in Rome lijkt gevaarlijk als je het aantal ambulances met gillende sirenes als maatstaf neemt. Voor ons was het relaxed, je moet je wel afsluiten voor de Italiaanse werkwijze om ergens binnen te mogen komen. Het stadslawaai leek meer dan in andere grote steden en schoon was het zeker niet.
De snerpende politiefluitjes bleken een effectief middel om te waarschuwen dat je ergens niet mochten lopen, staan of niet met zere voeten in de Trevi-fontein mocht zitten.

De straathandel tiert er welig, veel middenstanders dus. De stad is ruim voorzien van kerken en kerkgangers. De laatsten zijn te onderscheiden in ongelovigen, gelovigen en bedelaars. De bedelaars kwamen niet verder dan de ingang, waarbij mij opviel dat, kennelijke moslima’s, bij christelijke kerken zaten te bedelen. Valt daar meer te halen dan bij de moslim gebedshuizen?
De ongelovigen komen voor de cultuurhistorische waarde, gelovigen wellicht ook. Onder de gelovigen, zo viel mij op, heb je echte devoten, zij die geloven dat kraanwater heilig is, die ook geloven dat het aanraken van voeten van een prachtig beeld een louterende werking heeft enkel en alleen omdat het in een prachtig gebouw hangt.

Zou de paus wel weten dat er bedelaars zijn, heel symbolisch bij de ingang maar niet in zijn kerk?
Johan van Dreven